تومورهای چشمی تومورهایی هستند که با چشم مرتبط هستند. تومور مجموعه ای از سلول هایی است که به طور غیر طبیعی رشد می کند و می تواند بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (غیر سرطانی) باشد. شایع ترین نوع تومور چشم متاستاتیک است. این تومور ثانویه ناشی از سرطان است که از یک قسمت بدن به قسمت دیگر گسترش یافته است و اغلب از ریه، سینه، روده یا پروستات نشات می گیرد.
ملانوما چشمی شایع ترین تومور در بزرگسالان است که در چشم ایجاد می شود. ملانوما از سلول های رنگدانه ای در چشم تشکیل می شود و در سه ناحیه اصلی چشم ایجاد می شود: عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه. بیشتر ملانوم های چشم در مشیمیه که بین شبکیه و صلبیه قرار دارد رخ می دهد. دیگر انواع کمتر شایع تومورهای اولیه داخل چشمی شامل لنفوم داخل چشمی، رتینوبلاستوما (تومور شبکیه) و همانژیوم است. سایر سرطان های نادر چشم شامل ملانوم ملتحمه، کارسینوم پلک و تومور غدد اشکی است.
تشخیص سرطان چشم
علاوه بر آسیب رساندن به بینایی، تومورهای چشمی می توانند به عصب بینایی، مغز و بقیه بدن سرایت کنند. بنابراین تشخیص و درمان زودهنگام بسیار مهم است. ملانوما تمایل دارد از طریق رگ های خونی به اندام های دیگر گسترش یابد. چشم پزشکان بسیار ماهر و پاتولوژیست ها نقش مهمی در تشخیص دقیق و در تعیین پیشرفت تومور دارند.
علائم سرطان چشم
خال های چشمی مانند خال های پوست زمانی ایجاد می شوند که سلول های خاصی در یک گروه با هم رشد کنند. ممکن است متوجه یک لکه قهوه ای غیرطبیعی روی چشم خود شوید. این خال های خوش خیم معمولاً روی مشیمیه، عنبیه یا ملتحمه چشم ایجاد می شوند. تومور چشم ممکن است ابتدا به صورت یک نقطه تیره روی عنبیه، قسمت رنگی چشم شما ظاهر شود. گاهی اوقات، افرادی که از تومورهای چشمی رنج می برند ممکن است تاری دید داشته باشند. اکثر مردم به هیچ وجه علائم تومورهای چشمی ندارند و اغلب در طول معاینات معمول چشم کشف می شوند. اگر لکه‌ای روی چشم دارید که اندازه و رنگ آن در حال تغییر است، فوراً به پزشک مراجعه کنید؛ چرا که بایستی توجه داشته باشید که همه تومورهای چشمی خوش‌خیم نیستند.
چشم و تومورهای خوش خیم
تومورهای خوش خیم چشم می توانند روی پلک یا داخل دیواره چشم رشد کنند. همچنین این تومورهای خوش خیم چشم می توانند از رشد غیر طبیعی رگ های خونی داخل یا اطراف چشم ایجاد شوند که همانژیوم نامیده می شود. همانژیوم مشیمیه شایع ترین نوع تومور غیرسرطانی چشم است. علائم می تواند شامل قرمزی یا تغییر در بینایی باشد.
تومورهای بدخیم چشم
انواع گوناکونی از سرطان ها می توانند روی چشم تأثیر بگذارند. سرطان بر روی بافت های اطراف کره چشم و ماهیچه هایی که کره چشم را حرکت می دهند تأثیر می گذارد.
ملانوم‌های بدخیم معمولاً از خال‌های ساده تشکیل می‌شوند، به همین دلیل است که باید اغلب آنها را به جهت ایجاد تغییر بررسی کنید. اگر خال در داخل یا نزدیک چشم خود دارید، باید به طور منظم معاینه و چک شود. همه موارد سرطان چشم علائمی ندارند، اما موارد زیر ممکن است در افراد ممکن است رخ دهد:
- اعوجاج بصری (اختلالات نوری)
- از دست دادن بینایی
- اختلالات مردمک چشم
- گلوکوم
تشخیص زودهنگام سرطان اغلب گزینه های درمانی بیشتری را برای بیمار امکان پذیر می کند. اگرچه همه سرطان های چشم را نمی توان به موقع تشخیص داد، اما برخی از انواع سرطان های چشم علائم قابل توجهی دارند. چکاپ منظم برای معاینه چشم بسیار مهم است، زیرا بسیاری از بیماری های چشمی علائمی ندارند. اگر پزشک تشخیص دهد که شما در معرض خطر بیشتری برای ملانوم چشم هستید، ممکن است به شما توصیه شود که هر سال یک معاینه چشم انجام دهید چرا که ملانوم چشم اغلب در طول معاینات معمول تشخیص داده می شود.
در رابطه با تومور های بدخیم وانواع سرطان بیشتر بدانید!
درمان سرطان چشم
روش های مختلفی برای درمان تومورهای چشمی وجود دارد که بستگی به تشخیص، اندازه و تهاجمی بودن تومور و عوامل دیگر دارد، همچنین نحوه درمان سرطان چشم به تومور و اینکه آیا سرطان به سایر نواحی بدن سرایت کرده است یا خیر بستگی دارد. هدف از درمان حفظ بینایی در صورت امکان است. بسته به تشخیص چشم پزشک، برنامه درمانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عمل جراحی: جراحی در درمان سرطان چشم رایج است. در طول عمل جراحی، چشم پزشک ممکن است بسته به اندازه و گسترش تومور، قسمت هایی از چشم شما را بردارد.
پرتو درمانی: پرتودرمانی توسط انکولوژیست ها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتودرمانی معمولاً شامل تعداد معینی درمان در یک دوره زمانی مشخص است.
لیزر درمانی: در طی لیزر درمانی از لیزر برای کوچک کردن تومورها استفاده می کند. این درمان معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به جراحی یا پرتودرمانی دارد.
نتیجه گیری
محققان در حال مطالعه الگوهای ارثی در سرطان چشم در دوران کودکی هستند. برای خانواده هایی که سابقه سرطان چشم دارند، اقدامات پیشگیرانه و برنامه های تشخیص زودهنگام می تواند به کاهش برخی از اضطراب ها و به حداقل رساندن آسیب کمک کند.
